روزی ما دوباره کبو ترهای مان را پیدا خواهیم کرد

و مهربانی دست زیبایی را

خواهد گرفت

.روزی که کمترین سرود ،بوسه است !

و هر انسان

برای هر انسان

برادری ست !

روزی که دیگر درهای خانه شان را نمی بندند.

قفل ،افسانه یی ست!

و قلب ،برای زندگی بس است !

روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است ،

تا تو به خاطرآخرین حرف دنبال سخن نگردی

روزی که آهنگ هر حرف زندگی ست ،

تا من به خاطر ِ آخرین شعر

رنج ِ جست و جویِ قافیه نبرم

روزی که هرلب ترانه یی ست ،

تاکم ترین سرود ، بوسه باشد.

روزی که توبیایی، برای همیشه بیایی ،

و مهربانی با زیبایی یکسان شود.

روزی که ما دوباره برای کبوترهایمان دانه بریزیم...

و من آن روز راانتظار می کشم حتی روزی

که دیگر ،نباشم

شاملو